[ONLINE] O, radości, iskro bogów!

O, radości, iskro bogów!

Koncert online.

Wydarzenie odbędzie się w ramach projektu Viva Beethoven! – 250. rocznica urodzin kompozytora.

Zgodnie z wytycznymi Prezesa Rady Ministrów, koncert nie może odbyć się z udziałem publiczności.

Zapraszamy na koncert w formule online, który będzie transmitowany
18 grudnia o godz. 19:00 na kanale YouTube Toruńskiej Orkiestry Symfonicznej.

Koncert zostanie udostępniony do końca czerwca 2021 roku.

Wszystkich Melomanów zapraszamy na spotkanie wprowadzające do koncertu, które rozpocznie się o godzinie 17:30 na kanale YouTube Toruńskiej Orkiestry Symfonicznej. Poprowadzi je redaktor Programu II Polskiego Radia – Andrzej Sułek. Podczas spotkania przybliżone zostaną m.in. historie i okoliczności powstawania dzieł, które następnie usłyszymy w wykonaniu solistów i zespołu artystycznego Toruńskiej Orkiestry Symfonicznej pod batutą maestro Dainiusa Pavilionisa.

Serdecznie zapraszamy!

Wystąpią:
Olga Pasiecznik – sopran
Anna Lubańska – mezzosopran
Rafał Bartmiński – tenor
Robert Gierlach – bas
Chór Akademicki Uniwersytetu Mikołaja Kopernika w Toruniu (przygotowanie – Arkadiusz Kaczyński)
Chór Akademicki Uniwersytetu Kazimierza Wielkiego w Bydgoszczy (przygotowanie – Tomasz Kotwica)
Toruńska Orkiestra Symfoniczna
Dainius Pavilionis (Litwa) – dyrygent
Andrzej Sułek – prowadzenie, spotkanie wprowadzające

W programie:
L. van Beethoven – IX Symfonia d-moll op. 125

„Beethoven zmienił znaczenie muzyki, łamał zasady, konwencje (…), a także nerwy wielu tych, którzy z nim pracowali” – mówiła o kompozytorze Agnieszka Holland. Ostatni z klasyków wiedeńskich całe życie marzył, by napisać świetną operę. Ale się nie udało, jedyna opera jego autorstwa – Fidelio to nieudane „sztuczydło” reprezentujące gatunek Rettungsoper czyli operę grozy i szczęśliwego zakończenia, utwór pełen dramaturgicznych luk świadczących o braku operowej wyobraźni dźwiękowej Beethovena. Czyżby IX Symfonia miała wypełnić operową pustkę, którą jej twórca odczuwał przez całe życie?

IX Symfonia stanowi syntezę całej twórczości Beethovena. W czasie gdy ją tworzył odizolował się od świata, chcąc na papierze nutowym zawrzeć sumę swych kompozytorskich doświadczeń. Prawdopodobnie ostatni z klasyków wiedeńskich nie zdawał sobie w pełni sprawy z przełomu jaki dokonuje zmieniając formalny i ideowy kształt symfonii. Jak pisał Bohdan Pociej: „Symfonia stawała się rodzajem misterium konkretyzującym w symfonicznej formie idee oświeceniowo-humanistyczne, znamienne i dla wieku romantyzmu. Wolność – równość – braterstwo (ideały rewolucyjnej utopii); ludzkość złączona węzłami przyjaźni, miliony objęte serdecznym uściskiem. Powszechna szczęśliwość – wzniosła euforia – radość (w głębokim chrześcijańskim znaczeniu tego słowa) spełniona w finale symfonicznego dramatu, jako niebiański cel drogi wiodącej od ziemskich zmagań, dramaturgii czynu w I części, poprzez dynamiczno-uderzeniowy pęd Scherza, mistyczno-uczuciową kontemplacyjność Adagia (…)”.

Wszystkie te ideały zdołały się muzycznie uprawomocnić finale, w Odzie Schillera, która stała się literacką inspiracją dla ostatniej części dzieła. W jej finale pojawia się fuga – jak mawiał Glenn Gould – „muzyka ostatecznego pojednania”. Muzyka, która mknie niczym perpetuum mobile niosąc radość i nadzieję.

dr Aneta Derkowska – muzykolog